Ongeveer twee weken terug nam ik me voor om een nieuw blog te schrijven, er kwam alleen helemaal niks van. Sorry, ik ben gewoon druk druk druk. Toch wil ik jullie graag weer een hele hoop vertellen. Zo ben ik drie weken terug op surfkampweekend geweest, is mijn moeder langs geweest en heb ik dit weekend piet gespeeld op het sinterklaasfeest van Dutchies in Sydney. De weken vliegen echt voorbij, het is alweer december. Klinkt nog steeds gek want ondertussen loop ik dagelijks in korte broek en lig ik toch wel meerdere keren per week op het strand.

Nog één week en dan begint de schoolvakantie voor de kinderen. Deze duurt maar liefst acht weken! Dit betekent voor mij meer uren maken iedere week omdat de jongens thuis zijn en de ouders de eerste zes weken van de vakantie gewoon moeten werken. Help, dit gaan lange dagen worden denk ik soms. Gelukkig hebben Lisa en ik al veel activiteiten voor de jongens ingepland en bedacht, zitten er wat feestdagen tussen en kunnen ze soms toch ook echt wel schatjes zijn. Na zo’n vier en een halve maand ben ik zo aan de jongens gehecht dat ik ze oprecht gemist heb als ik een weekend weg ben geweest. Ook al zijn het soms nog steeds draken en kan ik ze wel achter het belang plakken, hebben we ook echt een heleboel lol. Het zwembad in de tuin wordt flink gebruikt en de jongens vinden het super leuk als ik mee ga het water in, wat ik soms dan ook met alle liefde doe. Niet altijd overigens want het kan echt ijskoud zijn dat water (vind ik).

Maar goed, surfkamp.. Was echt een suuuuuper tof weekend. Voelde echt alsof ik op vakantie was terwijl het maar een weekend was. Op zaterdagochtend half acht werden we verwacht op het centraal station. Samen met twee Duitse au pairs en een Nederlandse au pair al uit Mosman gingen we op pad. We waren daar uiteindelijk met een groep van elf. We vertrokken met een klein busje en twee surfguides. Op Uminabeach hadden we onze twee surflessen. Ik had stiekem al een paar lessen gehad en probeerde dat geheim te houden zodat iedereen dacht dat ik natuurtalent had. Dit heb ik helaas niet, ook al kan ik nu echt wel een golfje catchen. We hebben bijna drie uur in het water gelegen en het ging echt wel goed. Ik merk dat ik makkelijk op de plank kan springen en dat dit me veel minder tijd en moeite kost dan andere. Ook het peddelen gaat lekker en mijn balans eigenlijk ook wel. Het enige waar ik echt 0 gevoel voor heb is timing. Ik ben bijna altijd te vroeg, voordat de wave komt sta ik al waardoor ik geen snelheid heb en eigenlijk direct weer val. Maar goed, ik heb er wel echt heel veel plezier in en het is een goede work-out, je bent kapot na zo’n lesje. Na twee lessen onderbroken door een lunch vertrokken we met de bus naar Port Stephens oftewel Anna Bay. Daar sliepen we in een hostel wat ook een camping was. Het zag er allemaal harstikke gezellig uit al blijft het natuurlijk wel een hostel en moet ik daar nog steeds erg aan wennen, bleh! ’s Avonds hadden we als groep een gezellige bbq en dronken we wat wijn me elkaar. Rond 12 uur gingen we (lekker) slapen want het plan was om de volgende ochtend om 5:30 de zonsopgang te gaan bekijken. En dat is gelukt. Fris en fruitig stond ik daar op het strand en het was erg mooi. Enige nadeel was dat er zo’n 1000 vliegen rondom me vlogen en ik daar lichtelijk door werd afgeleid. Terug in het hostel sliep ik nog heerlijk een uurtje en at vervolgens (hostel)ontbijt. Vervolgens gingen we sandboarden. Met twee jeeps reden we de woestijn in. Je hebt daar kilometers lange zandvlaktes. Welke kant je ook opkeek, overal was zand. Van een hoogte gingen we met boards naar beneden glijden. Echt super cool, en ging ook echt mega hard. Enige nadeel was dat je omhoog moest lopen, aan een lift ontbrak het daar nog. Nadat we dat een uurtje (in de hitte) hadden gedaan was iedereen het wel zat en gingen we met de jeep verder. We keken nog even bij de zee en zagen heel toevallig een groep dolfijnen zwemmen. Op de weg terug bleef de auto steken in het zand en moest hij met behulp van de andere auto een heuvel op getrokken worden. Na een kwartiertje was dit gelukkig gefixt en konden we terug in de auto’s. ’s Middags zijn we lekker gaan chillen op het strand, het was heerlijk weer dit weekend. ’s Avonds kwam ik kapot thuis maar wel met herinneringen aan een super leuke ‘mini’vakantie.

In de week erop is Fede, een vriendin die ik hier heb leren kennen vertrokken, terug naar Italië. De laatste weken nog veel leuke dingen gedaan en uitgebreid afscheid genomen. Haar au pair tijd zat er op en ze moest terug om te gaan studeren. Ik ben samen met haar naar Cairns geweest, heb de colorrun gedaan met haar en ging vaak met haar uiteten. Het is hoe het (au pair) leven is, maar blijft toch wel een beetje verdrietig. Ik ben zeker van plan om haar nog is op te gaan zoeken in Italië. Ondertussen leer ik ook nog steeds nieuwe au pairs/ nanny’s kennen, blijft hartstikke leuk, ook al zit ik hier alweer bijna vijf maanden!

Vijf december, oftewel Sinterklaas. Kennen ze hier niet, ondanks dat heb ik het natuurlijk wel gevierd. Mama had wat cadeautjes EN pepernoten EN chocoladeletters meegenomen, jeej!:) Van Laura had ik een sinterklaas-cd gekregen die ik in de auto afspeelde. Twee maanden terug zag ik op facebook een berichtje van de Dutchies in Sydney vereniging, ze zochten pieten voor het sinterklaasfeest. Afgelopen zaterdag was het dan zover en het was echt super leuk! Super veel Nederlandse kinderen die hier wonen tijdelijk of voor altijd waren gekomen. Super leuk was ook nog dat de zoon van onze ‘echte’ Sinterklaas, Sinterklaas was. De zoon van Bram van der Vlugt woont in Sydney en is hier al jaren Sinterklaas. Ik vond het leuk om deel uit te maken van de organisatie van een Nl feest. Het was wel echt mega heet met die zwarte schmink, legging en warme kleding aan met zo’n 30 graden. In Nederland is het net ietsjes kouder had ik begrepen? Zondag hebben we in het park met een groep Nederlandse au pairs het dobbespel gespeeld. Was ook hartstikke gezellig en leuk en zo had iedereen toch nog het Sinterklaasgevoel. M’n hostfamily heb ik het proberen uit te leggen maar die vonden het maar vaag. Santaklas noemen de kids hem, erg blij waren ze wel met het cadeautje dat ze kregen. Ze geloven hier heilig in Santa en vergelijken Sinterklaas met hem, of ze Santaklas geloofden weet ik nog niet zo zeker. Ik had vandaag een spoor van pepernoten uitgelegd wat uitkwam op hun schoen met cadeautje.

Nu gaan we toewerken naar kerst. Overal kerstbomen, verlichtingen, kerstmannen en sneeuwpoppen blijft nog wel een beetje onwennig met ongeveer 30 graden maar ik kijk er erg naar uit om dat te gaan ervaren. Ik wens jullie een fijne maand december en ik zal snel weer schrijven.

Liefs, Tessa