Afscheid nemen bestaat niet.. Maar toch weet ik dat de kans groot is dat ik mijn family heel lang niet ga zien. Ruim acht maanden nadat mijn avontuur begon is het tijd om afscheid te nemen. Mijn lieve familie waar ik zo ontzettend gehecht aan ben. Niet voor niks besloot ik om er 2,5 maand aan vast te plakken. Het liefst zou ik dit nu weer doen, vind het echt heel lastig om afscheid te nemen. Mijn hart zegt: blijf nog een paar maandjes, mijn verstand zegt dat ik toch uiteindelijk weer naar Nederland en aan het werk moet. Het gekke is dat ik daar ook weer onwijs veel zin in heb. Ik heb het onwijs naar mijn zin hier in Sydney en ik hou van mijn leventje, maar ik begin het nannylife wel saai te vinden. Ik begin de uitdaging een beetje te missen.

De nieuwe au pair is vorige week gearriveerd, Erin uit Canada. Afgelopen week heb ik haar ingewerkt en zij mag vanaf volgende week aan de slag. Morgenochtend vlieg ik namelijk naar Nieuw-Zeeland om samen met Marieke, Lisa en Lian voor een maand in een campervan rond te gaan trekken. We kijken hier met elkaar onwijs naar uit en hebben er super veel zin in. Na deze maand Nieuw-Zeeland vlieg ik samen met Marieke door naar Fiji om daar acht dagen bij te komen van ons avontuur. Daarna is het dan toch echt tijd om terug naar Nederland te komen. 29 april hoop ik veilig aan te komen op Schiphol.

Het laatste blog dat ik schreef is alweer zes weken geleden, net nadat ik terug kwam van het reizen langs de oostkust. De vakantie was snel daarna voorbij en de kids gingen terug naar school. Heerlijk om na zo’n lange vakantie weer terug te zijn in de routine van kids naar school; time for gym, beach and coffee. Ik heb nog wat leuke dingen kunnen doen in de weekenden. Wel merkte ik dat ik mij af en toe een beetje begon te vervelen, iets wat ik het eerste half jaar absoluut niet heb gehad. Ik denk dat dit komt omdat veel van mijn vriendinnen ondertussen weg waren en ik de meeste highlights van Sydney toch wel gezien heb.

Het eerst weekend van februari ben ik op de Hunter Valley wine tasting tour geweest. Om 10 uur ’s ochtends proefde ik mijn eerste wijntje om vervolgens om zes uur uitgeblust terug te zijn in Sydney. Naar bed? Natuurlijk niet. De laatste avond van een vriendin moest gevierd worden in de stad. De afgelopen weken ben ik trouwens veel uit geweest. tWaarom niet he?

Het weekend daarop ben ik wezen kanoën rondom Manly, dit was een heerlijke activiteit aangezien het die dag zo’n 39 graden was. Die avond ben ik naar een optreden in het Opera House geweest. We hadden op internet de goedkoopste kaartjes van dat weekend gekocht en hadden ons niet echt ingelezen waar we precies heen gingen. Was dus echt een mega leuke circus voor volwassenen show. Moeilijk uit te leggen maar een soort van Magic Mike? Niet verkeerd dus! Die zondag zijn we naar wet and wild waterpark geweest, best leuk.

Dan nog een keer een zondag dat we het geweldige idee hadden om naar Newcastle te gaan. We hoorden dat het leuk was en het was maar drie uur met de trein. Ik geef jullie één tip, ga nooit naar Newcastle, mega saai. Met elkaar hadden we het gezellig maar het enige wat we hebben gedaan is op vier verschillende plekken koffie gedronken, niks te beleven daar.

Dan regende het nog is een keer een heel weekend en hadden we bedacht om naar de Mermaid pools te gaan. Heerlijk gewandeld door de stromende regen en uiteindelijk maar omgekeerd en zeiknat in de auto gepicknickt en opgewarmd, mega groot succes haha. Dat weekend was er ook een Carnavalsfeestje georganiseerd door wat Nederlandse meiden, dat was gelukkig wel geslaagd!

Afgelopen week werden Marieke en ik uitgenodigd om Sydney bij nacht vanaf het water te zien. In een klein zeilbootje vaarden we langs de stad en onder de Harbour bridge, was echt een prachtig gezicht en een prachtige ervaring zo in mijn laatste week.

Nu is het vrijdagavond en vlieg ik over 12 uurtjes naar Nieuw-Zeeland. Het is tijd voor nieuwe avonturen en ervaringen. Ik weet dat dit blog een beetje kort is en mijn excuses voor dat. Ben met mijn gedachten al in Nieuw-Zeeland en moest me er echt even toezetten om dit blog te schrijven. Daarnaast is mijn leventje hier zo vanzelfsprekend geworden dat ik het lastig vind wat ik kan schrijven. Mijn volgende blog zal gaan over de avonturen van vier meiden reizend door N-Z in een campervan en zal vast iets avontuurlijker zijn. Ik ben bang dat er morgenochtend wel wat traantje gaan stromen wanneer Harry en Charlie mij uitzwaaien.

Bovenal ben ik onwijs dankbaar voor alles wat de boys en Lisa en George me hebben gegeven. Ze hebben me opgenomen in hun familie en ik voelde me hier 100 procent thuis. De laatste acht maanden genoot ik meer dan ik ooit had kunnen hopen. Nu is het tijd voor een nieuw avontuur. Ik ga snel naar bed zodat het sneller morgen is.

Xoxo Tessa